15/47
1950’lerde Mexico City’de, kırklı yaşlarının sonlarındaki bir Amerikalı göçmen, küçük bir Amerikan topluluğunun ortasında yalnız bir hayat sürmektedir. Ancak, genç bir öğrencinin gelişi, adamı sonunda biriyle anlamlı bir bağ kurmaya teşvik eder. Daniel Craig, Guadagnino ile seçme kasetlerini izledikten ve Starkey’nin “İşte o adam” dedikten sonra, sonunda Luca Guadagnino’yu Drew Starkey’i seçmeye ikna eden kişidir. William Lee: Otur kıçınızın üstüne! Ya da Donanmada geçirdiği dört yılın ardından geriye ne kaldıysa. Graham Norton Show’da yer alanlar: Daniel Craig/Nicola Coughlan/Jesse Eisenberg/Kieran Culkin/Flo (2024). “Çıplak Şölen”i hiç izlemedim (1991) ama 2024 Londra Film Festivali’nde 'Queer'in gösterimi sırasında kendimi sık sık bunu düşünürken buldum: muhtemelen beklenen bir şeydi, zira William S Burroughs her iki film için de kaynak materyali sağlamıştı. 1950’lerin Meksika’sında, William Lee, kırklı yaşlarının yanlış tarafında olan bir Amerikalı yazardı? Ellili? Günlerini sarhoş olarak, uyuşturucu kullanarak ve başka erkeklerle rahat seks yaparak geçiriyordu. Bir gün kaslı, zeki genç yakışıklı Eugene bara girer ve Lee vurulur. Peki Eugene’in kendisi ne istiyordu? Ayrıca düşünülmesi gereken o telepatik uyuşturucu da var… Yönetmen Luca Guadagnino’nun bu filmle stilistik olarak ne elde etmeye çalıştığından emin değilim. Setler neredeyse sadece blok renklerle dekore edilmiş – örneğin donuk kırmızılar ve zeytin yeşili – ve filmin geçtiği dönemin filmlerine saygı duruşunda bulunma niyetini düşündüren o belirsiz gerçek dışı, temiz, Technicolor görünüme sahip. Ama durum buysa, neden kesinlikle 1950’lerin rock ve tekno müziği değil? Daniel Craig (benim hayal gücüm mü yoksa Sid James’e mi benzemeye başladı?) sürekli olarak açıkça kendisine ait olmayan bir aksanla saçma sapan konuşmalar yapmak zorunda kalması nedeniyle başrolde engelleniyor. Drew Starkey, manipülatif Eugene olarak daha incelikli bir performans sergileyebiliyor ve kesinlikle gösterişli görünüyor. Lesley Manville, Güney Amerika ormanlarında yaşayan bir doktor olarak tanınmaz hale geliyor – makyaj ekibine aferin! Bu, hikaye anlatımı içeriğinden çok sanatsal bir tarza sahipmiş gibi görünen türden bir film. Bir kez izlemek fena değildi ama bir daha izlemeyeceğim.