21/11
İki Harkonnen kız kardeşi, insanlığın geleceğini tehdit eden güçlerle savaşır ve Bene Gesserit olarak bilinecek efsanevi tarikatı bulur. İster yıldızları keşfetmek, ister distopyalardan kaçmak, ister dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek olsun, bu kadınlar bilimkurgu malzemesidir. Bu dizi, Brian Herbert ve Kevin J. Anderson’ın Büyük Dune Okulları üçlemesinden materyal kullanır. Orijinal Dune ön bölümü, Rahibe Rossak’ın Bene Gesserit’e nasıl evrildiğinin hikayesini anlatır. Sesi kullanan Valya Harkonnen ile yaşanan olay, “Mentats of Dune”dan alınmıştır. Üç kitap da Rahibelik, Mentatlar, Navigatörler ve Suk Doktorları’nın gelişimini iç içe geçirir. AniMat tarafından üretilen Crazy Cartoon Cast: The New Normal (2020) filminde bahsedildi. Bir şeyi açıklığa kavuşturalım: Bu dizideki iddia edilen “DEI direktifine” karşı tepki sadece sıkıcı değil, aynı zamanda temelde yanlış. Frank Herbert’in Dune evrenine aşina olan herkes kadınların ve özellikle kız kardeşlerin her zaman hikayenin merkezinde olduğunu bilir. Bu, halkı memnun etmek için yapılmış modern bir “yeniden yazma” değil, geleneğin DNA’sında kök salmış. Burada iktidardaki kadınlardan şikayet etmek, çölde beliren kumu eleştirmek gibi. Bu sizi herhangi bir şekilde rahatsız ediyorsa, bunun nedenini düşünmeye değer. Yine de, önemli olana odaklanalım: dizinin kendisi. Görsel olarak çarpıcı. Sanat yönetimi, Denis Villeneuve’ün filmlerinde kurulan cesur estetiğe saygı göstererek, daha geniş Dune evrenine kusursuz bir görsel bağlantı yaratıyor. Kapsam iddialı ama samimi, büyük panoramik çekimleri daha kişisel, sıkı çerçevelenmiş anlarla dengeliyor. Elbette, CGI bazen bütçe kısıtlamalarını gösteriyor, ancak genel tasarım o kadar keskin ve kasıtlı ki bu önemli değil. Mükemmel değil, ancak ilgi çekici hissettirecek kadar yakın. Yazı, ana Dune destanı kadar felsefi olarak yoğun olmasa da, izleyicinin zekasına saygı duyuyor. Yeni gelenleri memnun etmek için Herbert’in dünyasının karmaşıklıklarını aşırı basitleştirmiyor veya sulandırmıyor. Bunun yerine, Sisterhood’u bu kadar ilgi çekici kılan güç dinamiklerine ve politik entrikaya yaslanıyor. Aşırı derecede rehavete kapılmadan dikkati ödüllendiren yavaş, zihinsel bir anlatı. Özellikle ilk bölümün son 20 dakikası, Dune’un ruhunu en iyi şekilde yakalayan bir gerilim ve ödül sunuyor: katmanlı, ilgi çekici ve sessizce anıtsal. Bu diziyi diğerlerinden ayıran şey, Sisterhood’u Dune’un geniş evreninin başka bir boyutunu keşfetmek için kullanma şeklidir. Politik entrikalar burada daha belirgindir ve genellikle daha büyük anlatıyı yönlendiren güç alt akıntılarına yeni bir bakış açısı sunar. İlk Game of Thrones’un izlerini taşıyor, ancak belirgin bir Dune duyarlılığıyla: daha az gereksiz, daha düşünceli ve Herbert’in çalışmalarını tanımlayan felsefi sorularla derinlemesine ilgileniyor. Oyuncu kadrosu, daha büyük şeylere işaret eden bazı göze çarpan performanslarla deneyimli oyuncular ve yükselen yıldızların ilgi çekici bir karışımı. Uyarlamanın kendisine gelince, yaratıcıların Herbert’in vizyonunun bütünlüğünden ödün vermemek için çok dikkatli davrandıkları açık. Bu sulandırılmış bir yeniden anlatım değil, onun inşa ettiği dünyanın ciddi ve iddialı bir devamı. Elbette, yeni gelenler yoğun hikayeyi ve karanlık siyaseti itici bulabilir, ancak Villeneuve’ün kitaplarının veya filmlerinin hayranları için çekiciliğinin bir parçası bu. Dune’a yatırım yapmış olanlar için, bu seri önemli bir genişleme gibi hissettiriyor ve Herbert’in evreninin nüanslarına daha derinlemesine dalma şansı sunuyor. Yeniyseniz, değerli bir başlangıç noktası, ancak ayak uydurmak için biraz daha fazla çalışmanız gerekebilir. İnanın bana, çaba buna değer.